Vandaag in een nieuwe Sannie’s Diary
Dat is altijd he..Net als je denkt dat alles perfect loopt gaat het net even mis..
Vandaag hebben we de andere kant van het backpacken leren kennen. Ontbijtje, lopend naar het busstation, de bus stond zo waar al klaar, ideaal met airco en lekker rustig en daarbij komend waren we ook nog voor 10 uur op het vliegveld terwijl we 12.10 vlogen. Ik had in tijden niet zoveel stressloze periodes achter elkaar gehad. Onderweg zei ik nog tegen Nick: “Alles is hier echt relaxt geregeld, gezien onze vergelijking met Nepal”. We waren na deze rit binnen 5 minuten ingecheckt. Om 11.30 gingen de alarmbellen af, flight cancelled. Serieus? Tsja, ik had dit over ons afgeroepen want alles ging al te goed. Bagage terug halen, opnieuw in een 1,5 uur durende rij…
Maar beste mensen zoals Johan Cruijff gezegd zou hebben; Elk nadeel heeft zijn voordeel, want we kregen nu 2 gratis lunchbonnen, gunstig. In gebrekkig hakkie takkie portugees kregen we nieuwe tickets en zei hij overduidelijk dat we vandaag vlogen. In plaats van 14.00 te landen in Rio moesten we nu eerst om 15.15 naar Sao Paulo om vervolgens daar tot 22.35 te wachten en dan door te vliegen naar Rio. De eerste reactie is natuurlijk stoom uit je oren, en dat kan niet, en in Nederland zou dit nooit kunnen, en en en.. Maar toen kwam het besef; Laat het los, we kunnen er niks aan doen, zij gaan er niks meer aan doen en ach, hebben we haast?
Uiteindelijk vertrokken we pas na 00.00 vanuit Sao Paulo en landen we om 01.00 i.p.v. 14.00, ach 11 uur vertraging, niks aan de hand toch.. Ondertussen zagen we zo wit als Colombiaans poeder en hadden we saté prikkers nodig voor onze ogen, maar goed in Nederland hebben we de klok en hier hebben we de tijd.. Welcome to the life of a backpacker!
Na 01.00 half slaapdronken het vliegtuig uit en de 1e beste taxi gepakt, natuurlijk zware oplichtingspraktijken, maar we moeten een bed en wel NU. Aangekomen bij het hostel, heel relaxt ontvangen en zo snel mogelijk een bed opgezocht, maar mensen we zijn in RIO!!!!
De volgende dag zijn we meteen een rondje Santa Teresa, de wijk waar we sliepen, gaan doen. Zonder kaart en met een richtingsgevoel van een dronken eend kwamen we heel wat tijd later bij escardaria selaron, misschien wel de vrolijkste trappen ter wereld. Niet overdreven, het was echt leuk, natuurlijk het zijn maar trappen en daar heb ik normaal een enorme hekel aan, maar als ze zo vrolijk zijn loop je ze toch een stuk makkelijker op. Normaal is het dringen en duwen op de trap, maar vanwege het laagseizoen konden we zelfs een privé foto maken! Na half uitgedroogd te zijn, omdat het circa 28 graden was even terug opladen in ons hostel en in de middag naar de highlight van Brazilië. Normaal staan hier rijen Brazilianen, Argentijnen, Amerikanen en Chinezen, want ja die zijn overal. Ook hier was het relatief zo rustig dat we twijfelen of we niet bij de broer van Christo Rendentor stonden. Maar nee, hup in het trammetje en naar boven. Dit zijn echt zo van die trammetjes dat je denkt als die het maar houdt en dat je de volgende dag in de krant leest van: “Trammetjes naar de corcovado eindelijk begeven na vele toeristenritjes”. Maar goed, verder zat ik nog steeds meer op mijn gemak dan in het vliegtuig dus zolang dat zo is, is het goed.
WAUW! Christo Rendentor, wat ben je gaaf! Het beeld is nog zo veel groter dan ik dacht en het uitzicht is echt adembenemend. Ik kan niet echt omschrijven wat je ziet als je daar staat. Iedere geval echt heel bijzonder! Vanuit elke hoek van de stad vanaf beneden zie je het Christusbeeld en nu sta je daar gewoon. Check ons filmpje voor meer info en de beelden van Christo en meer over RIO lees je snel!
X Ciao! Sannie
