In 2013 was ik in Beijing, China. Dit was wederom een behoorlijke cultuur shock. Ik bleef me elke dag verbazen over de Chinese gewoontes. Het begon eigenlijk al op dag 2 toen we door het plaatselijke winkelcentrum liepen. Je kent het wel, zo’n overdekt centrum. Na wat winkels gezien te hebben wat het tijd voor een bakkie. Ik moest ineens naar het toilet en ik wist dat we voorlopig niet terug in het hotel zouden zijn. Ik dacht dat ze vast een toilet in het winkelcentrum moesten hebben. En ja hoor, ik volgde de bordjes met WC. Eenmaal bij de wc aangekomen wist ik niet wat ik zag. Er waren geen deuren in de wc’s en alle vrouwen zaten met de broeken half op hun knieën, hun behoefte te doen in een gat. Niemand keek op of om, maar ik wist niet waar ik het zoeken moest. En dan nog niet eens over de geur te spreken. Ik besloot toch maar om me aan te passen en dezelfde houding aan te nemen. Dit was zo’n akward moment!
Ook de taxi rit terug verbaasde ik me weer. De taxi chauffeur stopte tijdens de rit en rochelde even buiten zijn deur. Dit gebeurde meerdere malen. Het geluid was onverdraaglijk en als ik er weer aan denk komt er weer een misselijk gevoel omhoog. Nu snap ik het ook wel hoor met zoveel smog in je stad. Maar deze gorgelende geluiden moeten de Chinezen echt leren voor zich te houden als er toeristen in de buurt zijn. Ook gewoon op straat. Je moest echt opletten want de ene na de andere rochelde. Als je niet op lette zat er een flinke klodder op je schoenen.
Ik ben een flinke eter hoor, maar wat er daar soms voorgeschoteld werd..
Iemand wel eens gehoord van een hotpot? Het klonk ons wel leuk, maar in werkelijkheid kregen we de meeste vreemde dingen voor onze neus. Vrouwen die er nog vriendelijk bij stonden te glimlachen, maar waarschijnlijk in werkelijkheid dachten: “wat een sukkels”. Glibberige, uitziende naaktslakken bleken gelukkig na veel research zeekomkommers te zijn. Maar dat ze in China ook huisdieren eten kan ik me niet voorstellen. No way dat ik ooit van zoiets een hap neem. Ik hield het bij eend, dit vond ik al heel wat. Wel echte Peking eend, diegene die net geen kwak meer kunnen zeggen..
China, Tsja.. het blijft een apart land, maar wat een ervaringen!
